mijorà
Aspet
mijorà - scrivud con la Noeuva Ortografia Lombarda
- dialet: MI-
→ Verb de la 1^ coniugazzion - regolar - transitiv e intransitiv - ausiliari: havé (in lombard ocidental, oriental e alpin) /havégh (in bressan) e vesser
- Coniugazzion ►►► varda Come coniugà i verb regolar
- render mijor (verb transitiv, ausiliari havé)
- deventà mijor (verb intransitiv, ausiliari vesser)
- tornà a havégh i forze de posu d'ona malatia o d'ona sforz (verb intransitiv, ausiliari vesser)[1]
- Note
| Parolla | Ortografia | Dialet |
|---|---|---|
| migliorà (1) mihorà (2) | Noeuva Ortografia Lombarda | (1) MI- (2) MI-(arc.) |
| migliorà (1) mïorà (2) | Milanesa classica | (1) MI- (2) MI-(arc.) |
| ? ► | Scriver Lombard | - |
- mi | jo | rà
la gh'è nò l'etimologia; se te voeulet, tàcheghela
Lengov A - Z
|
- Circolo Filologico Milanese (2018). Dizionario Milanese. Antonio Vallardi, pag. 123. ISBN 978-88-6987-846-6. MI-
- Francesco Cherubini, Vocabolario milanese-italiano, 1841, Vol. 3 pag. 113 MI-(arc.)