brillare

De Wiktionary

Italian[modifega]

Verb

brillare
→ Verb de la 1^ coniugazzion - regolar - transitiv e intransitiv - ausiliari: avere

  1. brillà (NOL), sberlusì (NOL) (verb intransitiv)
  2. ( TECN) (de ris) pilà (NOL) (verb transitiv)

Sillabazzion

bril | là | re

Parnonzia

IPA: /bril'lare/

Etimologia / Derivazzion

la gh'è nò l'etimologia; se te voeulet, tàcheghela


Riferiment

  • Circolo Filologico Milanese (2018). Dizionario Milanese. Antonio Vallardi, pag. 274. ISBN 978-88-6987-846-6.
  • Francesco Cherubini, Vocabolario milanese-italiano, 1841, Vol. 3 pag. 352 (→pilà)