Và al contegnud

rumià

De Wiktionary
Un impala afregan adree a rumià

Verb

rumià - scrivud con la Noeuva Ortografia Lombarda - dialet: MI-
→ Verb de la 1^ coniugazzion - iregolar domà in d'on quai dialet - transitiv - ausiliari: havé (in lombard ocidental e alpin)/havégh (in lombard oriental)

Coniugazzion ►►► rumià/coniugazzion
  1. trà su (el mangià sgiamò mandad sgiò) e mastegàll de noeuv inanz de mandàll sgiò ancamò
Parolla Ortografia Dialet
rumià (1) Noeuva Ortografia Lombarda (1) MI-(p.)
rumià (1) Milanesa classica (1) MI-(p.)
? Scriver Lombard -

De recent in cert dialet questa parolla chì l'è staita rempiazzada con l'italianismo "ruminà" (grafia: NOL-MILCLASS)

(dialet: MI- )

ru | mi (| n)à

(1) IPA: /ryˈmja/ (dialet: MI-(p.) )
() IPA: /rymiˈna/ (dialet: MI- )

del latin "rūmināre" .

rumegà

Lengov A - Z
  • Francesco Cherubini, Vocabolario milanese-italiano, 1843, Vol. 4 pag. 82 MI-(p. arc.)
  • Circolo Filologico Milanese (2018). Dizionario Milanese. Antonio Vallardi, pag. 177. ISBN 978-88-6987-846-6. MI-