urtare

De Wiktionary

Italian[modifega]

Verb

urtare

  1. tacà denter (NOL), ciapà denter (NOL), trucà (NOL)
  2. sbutonà (NOL)
  3. (fig.) rugà (NOL), dà fastidi (NOL)
  4. (fig.) urtà (NOL)

Sillabazzion

ur | tà | re

Parnonzia

IPA: /ur'tare/

Etimologia / Derivazzion

la gh'è nò l'etimologia; se te voeulet, tàcheghela


Riferiment

  • Circolo Filologico Milanese (2018). Dizionario Milanese. Antonio Vallardi, pag. 430, 229 (→ urtà). ISBN 978-88-6987-846-6.