sonà

De Wiktionary

Lombard[modifega]

Verb

sonà - scrivud con la Noeuva Ortografia Lombarda - dialet: MI-
→ Verb de la 1^ coniugazzion - regolar - transitiv e intransitiv - ausiliari: havé (in lombard ocidental e alpin)/havégh (in lombard oriental)

Coniugazzion ►►► varda Come coniugà i verb regolar
  1. (mus.) fàgh emeter di son (a on istrument musical) (verb transitiv)
  2. gh emeter di son (a on dispositiv bon de prodù di son) (verb transitiv)
  3. (de dispositiv acustich) emeter di son (verb intransitiv)
  4. (de toch musical) ripodùll per mez de istrument musicai (verb transitiv)
  5. a gh'è nò la definizzion; se te voeulet, tàcheghela (verb intransitiv)[1]
  6. (fig.) (de bote e sim.) dà via (verb transitiv)
  7. (de ferr de cavall) fà el sò tipich frecass (verb intransitiv)
  8. (de orologg) emeter di son per significà (l'ora che l'è) (verb transitiv)
Note
Esempi:
(definizzion 1) Sonà la ghitarra
(definizzion 2) Sonà i campane
(definizzion 3) La campana la sona
(definizzion 5) La me sona minga ben 'sta roba 'chi

Variant

Parolla Ortografia Dialet
sonà Milanesa classica (1) MI-
sonar Scriver Lombard -

Sillabazzion

so | nà

Parnonzia

IPA: /suˈna/ (dialet: MI- )

Etimologia / Derivazzion

la gh'è nò l'etimologia; se te voeulet, tàcheghela

Termen correlad

son, sonada, sonador, sonaj, sonadina, sonadorell, sonajà

Traduzzion

Lengov A - Z

Riferiment

  • Circolo Filologico Milanese (2018). Dizionario Milanese. Antonio Vallardi, pag. 277. ISBN 978-88-6987-846-6.
  • Francesco Cherubini, Vocabolario milanese-italiano, 1843, Vol. 4 pag. 241 MI-(arc.)